گزارش امکان سنجی فنی و اقتصادی واحد

معرفی LLDPE

پلی اتيلن ها خانوادهاي از رزين ها مي باشند که از طريق پليمريزاسيون گاز اتيلن (C2H4) به دست می آيند و به طور خلاصه به صورت PE نشان داده می شوند. از طريق کاتاليست و روش پليمريزاسيون می توان خواص مختلفي همچون چگالي، شاخص جريان مذاب (MFI) بلورينگي، شاخ های و شبکه ای شدن، وزن مولکولی و توزيع وزن مولکولی را در آنها کنترل کرد. طبقه بندی پلی اتيلن ها بر اساس دانسيته آنها صورت می گيرد که در مقدار دانسيته اندازه زنجير پليمری و نوع و تعداد شاخه های موجود در زنجير دخالت دارد. با توجه به حجم فروش مهم ترين گريدهای پلي اتيلن عبارت اند از پلی اتيلن سنگين (HDPE) پلی اتيلن سبک (LDPE) و پلی اتيلن سبک خطی (LLDPE ) که در جدول ذيل خواص هر يک ارائه شده است.

LLDPE LDPE HDPE Propertiy
۰.۹۳ – ۰.۹۱۶
۰.۹۲۵ – ۰.۹۱
۰.۹۶۵ – ۰.۹۴
Density (g/cm3)
۶۵ – ۵۰
۵۰ – ۳۰
۹۰ – ۸۰
(%) Cristallinity
۱۱۵
۱۱۵ – ۹۸
۱۳۷ – ۱۳۰
Melting Temp (°C)
۱۶ – ۴
۴۵ – ۸
۴۰ – ۲۰
Yeild strength (MPa)
۱۵۰ – ۱۰۰ – ۰.۱
Melt index range (g/10 min)

Scheme of branches in the chain

خواص گريدهاي مختلف پلي اتيلن

کاربردهای LLDPE

پلی‌اتیلن کاربرد فراوانی در توليد انواع لوازم پلاستيکي مورد استفاده در آشپزخانه و صنايع غذايي دارد. از LDPE در توليد ظروف پلاستيکی سبک و همچنين کيسه های پلاستيکی استفاده می شود. HDPE ،در توليد ظروف شير و مايعات و انواع وسايل پلاستيکی آشپزخانه کاربرد دارد. در توليد لوله های پلاستيکي و اتصالات لوله کشی معمولاً از MDPE استفاده می کنند.

معرفی و کاربردهای HDPE

معرفی HDPE

پلی اتيلن اولين بار به طور اتفاقی توسط شيمی دان آلمانی “Hans Von Pechmanv” سنتز شد. او در سال ۱۸۹۸ هنگام حرارت دادن دی آزومتان، ترکيب مومی شکل سفيدي را سنتز کرد که بعدها پلی اتيلن نام گرفت. پلي اتيلن براي اولين بار به روش سنتز صنعتي, بطور تصادفي توسط “ازيک ناوست” و “رينولرگيسون”( از شيمی دان های ICI )در ۱۹۳۳ کشف شد. اين دو دانشمند با حرارت دادن مخلوط اتيلن و بنزالدئيد در فشار بالا، ماده ای موم مانند به دست آوردند. پلی اتيلن سنگين به صورت اوليه يک دست، خالص و ليکن غيرشفاف است، رنگی نبوده و در صورت لزوم به آنها رنگ دانه اضافه می شود. اين مواد در رنگ های سفيد، قرمز، آبی، زرد، سبز، مشکی و حتی گاهي به رنگ مواد خام خود استفاده می شوند. عايق الکتريسيته بوده و در برابر حرارت مستقيم از بين خواهند رفت. عمومي ترين و پرمصرف ترين نوع پلاستيک ها که به وجود آمد پلي اتيلن سنگين (HDPE) بود. زنجيره مولکولی در اين نوع پليمر، فشرده است که همين عامل، باعث افزايش دانسيته آن می شود. لذا انعطاف پذيری به شدت کاهش می يابد. اين نوع پليمر گرچه مقاومت ضربه ای کمتری نسبت به پلی اتيلن سبک دارد اما مقاومت آن در برابر مواد شيميايی همانند مقاومت آن در برابر تنش های شکننده محيطی خوب است. پلی اتيلن سنگين در گريد هاي متنوعی توليد می شوند که اين گريد ها به شرح زير می باشند:

بررسی فرآیند

معرفی فرآیندهای تولید پلی اتیلن

تکنولوژی های توليد پلي اتيلن، از گاز طبيعی و نفتا به عنوان خوراک استفاده می کنند.

پليمريزاسيون با فشار پايين با توجه به نوع راکتور و شرايط فرآيندی مورد استفاده به چهار فرآيند دوغابی (Slurry) (محلولی) (Solution) دوغابي با کاتاليست زيگلر (Ziegler Slurry) و فاز گازی (Gas Phase) تقسيم می گردد.